लौकाट अफ्रिकी मूलको चरा हो । नेपालमा लौकाटपालनले व्यावसायिक रूप लिन सकेको छैन । केही भारतीय व्यापारीहरूले दसैँ तिहारताका मासुको माग बढेको समयमा काठमाडौमा लौकाट बिक्री वितरण गर्दछन् । लौकाट मासु र अन्डाको लागि पालन गरिन्छ । लौकाटको वैज्ञानिक नाउँ Numida meleagris हो । लौकाटको मासु केही मुलायम र गाढा रङको हुन्छ । लौकाटको मासुमा विशेष सुगन्ध तथा स्वाद पाइने भएकोले मानिसहरू कुखुराभन्दा पनि बढी रुचाउने गर्दछन् ।

लौकाट पालनबाट फायदाः
कुखुरा भन्दा निकै मजबुत हुने भएकोले प्रतिकूल परिस्थितिमा र विभिन्न जलवायुमा पनि लौकाट पाल्न सकिन्छ ।
यिनीहरूले जे पायो त्यही खाने र आफ्नो आहारा आफै खोजेर खाने भएकोले गाउँघरमा सजिलै पालन सकिन्छ ।
यिनीहरूलाई रोगब्याधि कम लाग्छ ।
यिनीहरू समूहमा बस्ने भएको र कुखुरासँग मिसिन सक्ने भएकोले सजिलै सँग पाल्न सकिन्छ ।

लौकाटको व्यवस्थापन :
यसका मुख्य जातहरूमा पर्ल, लबेन्डर हुन् । वयस्क चरा कुखुराभन्दा सानो तथा तौलमा केही कम हुन्छ । भाले तथा पोथी एकै किसिमका देखिन्छन् । अनुभवी कृषकहरूले भाले तथा पोथी उनीहरूको आवाज तथा रूपरङ्ग हेरेर तीन महिनाको उमेरमा छुट्याउन सक्दछन् । यो चरा करिब ८–१० महिनाको उमेरमा वयस्क हुन्छन् ।

एउटा पोथीले एक वर्षमा ६०–१०० वटासम्म फुल पार्दछ । अन्डा केही सानो, केही खैरो वा निलो रङ्गको हुन्छ । एउटा फुल करिब ४० ग्राम तौलको हुन्छ । फुल प्रायः चैत देखि असोज सम्म पार्ने गर्दछ ।

फुलबाट २८ दिनमा बच्चा कोरल्छ । बच्चा उत्पादनको लागि लौकाट पाल्दा ५ वटा पोथीमा एक भाले राख्नु पर्दछ । अन्डा कोरल्न इन्कुबेटर मेसिन वा स्थानीय कुखुरीको प्रयोग गर्नु पर्दछ । लौकाटलाई कुखुरा जस्तै पालन सकिन्छ । छाडा छाडेर पाल्दा यिनीहरू कीरा, अन्न, घाँसपात आदि खोजेर खान्छन् ।

उन्नत तरिकाले लौकाट पालन गरेमा यिनीहरू ३–४ महिनाको उमेरमा डेढ किलोसम्मका हुन्छन् । लौकाटलाई कुखुरा जस्तो रोग लाग्दैन । व्यावसायिक रूपमा लौकाटपालन गर्दा २–३ वर्षसम्म पाल्नु पर्दछ ।

पुनश्चःयस सम्बन्धी कुनै जिज्ञासा भए कमेन्ट गर्नुहोला थप जानकारीका लागि